در باره روزى

371.وَ قَالَ (علیه السلام) :الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاكَ . فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلَى هَمِّ يَوْمِكَ كَفَاكَ كُلُّ يَوْمٍ مَا فِیهِ فَإِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيُؤْتِیكَ فِی كُلِّ غَدٍ جَدِیدٍ مَا قَسَمَ لَكَ وَ إِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ لِمَا لَيْسَ لَكَ وَ لَنْ يَسْبِقَكَ إِلَى رِزْقِكَ طَالِبٌ وَ لَنْ يَغْلِبَكَ عَلَيْهِ غَالِبٌ وَ لَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ مَا قَدْ قُدِرَ لَكَ .

«1267»

و قد مضى هذا الكلام فیما تقدم من هذا الباب إلا أنه هاهنا أوضح و أشرح فلذلك كررناه على القاعدة المقررة فی أول هذا الكتاب.  

ص1267

امام علیه السّلام (در باره روزى) فرموده است : 1-روزى دو گونه است: روزى كه تو آنرا مى طلبى و روزى كه آن ترا مى طلبد كه اگر تو به سویش نروى به سویت خواهد آمد، 2-  پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش بار مكن كه هر روزى ترا روزى در آن كافى است، پس اگر سال (كه غمّ روزى آنرا مى خورى) از عمر تو باشد خداوند تعالى در هر فردا كه نو شود زود بتو برساند روزى كه قسمت كرده است، و اگر سال از عمر تو نباشد چه كار دارى غمّ خورى براى چیزیكه برایت نیست، 3-  و هرگز به روزیت از تو جویایى پیشى نمى گیرد، و غلبه كننده اى بر آن بتو دست نخواهد یافت (تا آنرا از چنگ برباید) و هرگز آنچه برایت مقدّر شده كندى نخواهد نمود (بموقع خود مى رسد. سيّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) این سخن (هر كس روزى مقدّرش خواهد رسید) پیش از این در این باب گذشت (فرمایش دویست و پنجاه و نهم) ولى چون در اینجا واضح تر و مشروحتر بود دوباره آنرا بیان كردیم بنا بر قاعده و پایه اى كه در اوّل این كتاب (صفحه بیستم) گذاشته شد.